Prof. Dr. Ömer Faruk Harman'ın telif ettiği İslam Ansiklopedisi madde ve bölümleri
(kaynak https://islamansiklopedisi.org.tr/muellif/omer-faruk-harman)Rahip iken müslüman olan ve Hıristiyanlığa reddiye yazan ilâhiyatçı.
Yahudilerin kutsal kitabına hıristiyanlarca verilen ad.
İslâm’la ilgili çok sayıda çalışması bulunan Mısırlı Dominiken rahibi.
Kur’ân-ı Kerîm’de Sebe halkının cezalandırıldığı bildirilen büyük sel baskını sırasında yıkılan set, baraj.
Çeşitli din ve kültürlerde kudret ve otorite ile dinî-sihrî gücün sembolü sayılan sopa, değnek.
İslâmî kaynaklarda Hz. Süleyman’ın kâtibi veya veziri olduğu kaydedilen kişi.
Kur’ân-ı Kerîm’de helâk edildikleri bildirilen eski bir kavim.
İslâm’a göre Firavun’un Hz. Mûsâ’ya iman etmiş olan eşi.
Dinî görevlerini yerine getiren, nefsini terbiye edip dinî hayatta her türlü fedakârlığa katlanan ve çeşitli kerametler gösterdiğine inanılan kimselere kilise tarafından verilen unvan.
Mısır’ın ulusu, güçlüsü anlamında bir unvan.
Tevrat’ta ve İslâm kaynaklarında, önceleri iyi bir mümin iken daha sonra Hz. Mûsâ ve kavmi aleyhine hile tertiplediği için cezalandırıldığı rivayet edilen kişi.
Milâttan önce 605-562 yılları arasında hüküm süren, Yahuda Devleti’ni ortadan kaldırarak Kudüs’ü ve Süleyman Mâbedi’ni yakıp yıkan Bâbil kralı.
İnkârcıların ve günahkârların âhirette cezalandırılacakları yer.
Nu‘mân b. Mahmûd el-Âlûsî’nin (ö. 1317/1899) hıristiyan Abdülmesîh b. İshak el-Kindî’nin risâlesine reddiye olarak kaleme aldığı eseri.
Haktan yüz çevirip bâtıla yönelme, ilâhî buyruklara aykırı davranma anlamına gelen bir terim.
Kitâb-ı Mukaddes’e göre Benî İsrâil peygamberlerinden olan kutsal kitap yazarlarından biri.
İsrâiloğulları’na gönderilen ve kendisine Zebûr verilen peygamber.
Kur’ân-ı Kerîm’de adı geçen peygamberlerden biri.
Hıristiyanlık’ta, işlenen günahlardan dolayı dünyada çekilecek cezanın belirli şartlar karşılığında kilise tarafından affedilmesi anlamında kullanılan terim.
Kur’ân-ı Kerîm’de adı geçen peygamberlerden biri.
İslâmî kaynaklara göre Mekke bölgesinin Ahd-i Atîk’teki adı.
Ortaçağ Babilonya Yahudiliği’nin tanınmış âlim ve yazarı, Ahd-i Atîk’in ilk Arapça mütercimi.
Eski Mısır krallarının unvanı.
İlâhî emir ve yasaklara aykırı fiil ve davranışları ifade eden bir terim.
Hz. Âdem ile Hz. Havvâ’nın ilk iki oğlu.
Kutsal kabul edilen mekânları dinî maksatla ziyaret etme, İslâm’ın beş şartından biri.
Hz. Mûsâ’nın kardeşi, onun yardımcısı olarak İsrâiloğulları’na gönderilen peygamber.
İlk kadın, Hz. Âdem’in zevcesi ve insan neslinin annesi.
Semûd kavminin yaşadığı kabul edilen bölge ve burada yer alan şehir.
Kur’ân-ı Kerîm’de Âd kavmine gönderildiği bildirilen peygamber.
İslâm’dan önce müşriklerce Kâbe’de bulundurulan putlardan biri.
Kur’ân-ı Kerîm’de Hz. Süleyman kıssasıyla ilgili olarak zikredilen bir kuş.
Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslâm’ın müştereken kabul ettiği büyük peygamber.
Kur’ân-ı Kerîm’de adı geçen peygamberlerden biri.
Kur’ân-ı Kerîm’de adı geçen peygamberlerden biri.
Kur’ân-ı Kerîm’de Hz. Meryem’in babasının adı.
Hz. Îsâ’ya verilen ilâhî kitabın Kur’an’daki adı.
Kur’an’da sözü edilen bir kabilenin veya yerleşim merkezinin adı.
Kur’an’da adı geçen ve kendisine kutsal kitap İncil verilen peygamber.
Hz. İbrâhim’in oğlu, Kur’an’da adı geçen peygamberlerden biri.
İSLÂM / 2. Bölüm: Vahiy Geleneği İçinde İslâm
Son ilâhî din.
Hz. İbrâhim’in oğlu, Kur’an’da adı geçen bir peygamber.
Tevrat ve Kur’an’da Hz. Ya‘kūb’un (İsrâil) çocuklarına ve onların soyundan gelenlere verilen ad.
Gizli ilimleri bildiğini ve gaipten haber verdiğini ileri süren kişi.
Zenginliğiyle tanınan, Hz. Mûsâ ve Hârûn’un şahsında Allah’ın emirlerine karşı çıktığı için cezalandırılan kişi.
İnanç ve ahlâk alanında papanın otorite kabul edildiği, Hıristiyanlığın en kalabalık cemaatini teşkil eden hıristiyan kilisesi/mezhebi.
Ahd-i Atîk ile Ahd-i Cedîd’den oluşan hıristiyan kutsal kitabı.
Katolik hıristiyan literatüründe dinî meseleleri tartışıp çözmek üzere bir araya gelen yüksek düzeydeki din adamları kuruluna verilen ad.
Üç ilâhî dinde de önemli bir yere sahip olan ve kutsal sayılan şehir.
KUR’AN / 9. Bölüm: KUR’AN ve KİTÂB-ı MUKADDES
İslâm dininin kutsal kitabı.
Kur’an’da kendisine hikmet verildiği bildirilen, peygamberliği tartışmalı bir din büyüğü.
Kur’an’da adı geçen bir peygamber.
Hz. Şuayb’ın peygamber olarak gönderildiği kavmin ve bu kavmin yaşadığı yerin adı.
MÉLANGES de l’INSTITUT DOMINICAIN d’ÉTUDES ORIENTALES du CAIRE
Kahire’de 1954 yılından beri yayımlanan ilmî dergi.
MÉLANGES de l’UNIVERSITÉ SAINT JOSEPH
Beyrut Saint Joseph Üniversitesi tarafından çıkarılan dergi.
İsrâiloğulları’na çölde mûcizevî bir şekilde verilen iki temel yiyeceğin adı.
Hz. Îsâ’nın annesi.
İslâmî literatürde dinler ve mezhepler tarihiyle ilgili eserlerin ortak adı.
Şehristânî’nin (ö. 548/1153) dinler, mezhepler ve felsefe tarihine dair eseri.
İsrâiloğulları’na gönderilen ve kendisine Tevrat indirilen peygamber.
Büyük peygamberler arasında sayılan, kendisine inanmayan kavmi tûfan ile helâk edilen peygamber.
Hz. Mûsâ’ya Sînâ’da taş tabletler üzerine yazılı olarak verilen ilk ilâhî emirler.
Kur’ân-ı Kerîm’de Cebrâil için kullanılan bir isim.
Hz. İbrâhim’in hanımı ve İshak’ın annesi.
Hz. Dâvûd’un oğlu, İsrâiloğulları’na gönderilen hükümdar-peygamber.
el-Milel ve’n-niḥal adlı eseriyle tanınan Ortaçağ İslâm dünyasının en meşhur dinler tarihçisi.
Papazken müslüman olan ve Hıristiyanlığa dair kaleme aldığı reddiyesiyle tanınan müellif.
TEŞBİH / 2. Bölüm: Diğer Dinlerde
Zâtı, sıfatları ve mâbud oluşu yönünden Allah ile yaratılmışlar arasında benzerlik kurma anlamında terim.
Hz. Nûh’un kavminin cezalandırılması için meydana gelen büyük su felâketi.
Abdullah et-Tercümân’ın (ö. 832/1429) Hıristiyanlığa reddiye olarak kaleme aldığı eseri.
Eski Yemen krallarının unvanı, Kur’an’da helâk edildiği bildirilen bir kavmin adı.
Tevrat’a göre Hz. Nûh’un üç oğlundan biri.
Yahudi kökenli olup yahudi dinine mensupken Hz. Îsâ’ya inananların temsil ettiği inanç sistemi.
YAHUDİLİK / 2. Bölüm: KUTSAL METİNLER ve DİNÎ LİTERATÜR
Hz. Mûsâ’nın peygamberi olduğu ilâhî din.
YAHUDİLİK / 3. Bölüm: İNANÇ ESASLARI
Hz. Mûsâ’nın peygamberi olduğu ilâhî din.
YAHUDİLİK / 5. Bölüm: MEZHEPLER ve DİNÎ GRUPLAR
Hz. Mûsâ’nın peygamberi olduğu ilâhî din.
YAHUDİLİK / 7. Bölüm: İSLÂM KAYNAKLARINDA YAHUDİLİK
Hz. Mûsâ’nın peygamberi olduğu ilâhî din.
Hz. İbrâhim’in torunu ve İsrâiloğulları’nın atası olan peygamber.
Hz. Mûsâ’ya verilen mûcizelerden biri.
Kur’ân-ı Kerîm’de Nûh kavminin taptığı belirtilen ve Câhiliye döneminde de tapınılan putlardan biri.
Kur’ân-ı Kerîm’de Nûh kavminin taptığı belirtilen ve Câhiliye döneminde de tapınılan putlardan biri.
Hıristiyan azizi, kilise babası ve teolog.
Kur’ân-ı Kerîm’de adı geçen bir peygamber.
Hz. Ya‘kūb’un oğlu, İsrâiloğulları’na gönderilen bir peygamber.
Hz. Mûsâ’dan sonra peygamberlik yapan Benî İsrâil peygamberi.
İslâm öncesi Arap toplumundaki putlardan biri.
Kur’an’da adı geçen bir peygamber.